Dolina Wodąca jest jedną z osobliwości Szlaku Orlich Gniazd. Znajduje się ona na wschodnim krańcu Pasma Smoleńsko-Niegowonickiego. Leży między Złożeńcem a Strzegową, przy jej północnym wylocie rozpościera się Smoleń. Dolina ta to przykład bezwodnej, suchej doliny krasowej. Ludność Jury taki stan nazywa terminem doliny wodącej. Został on przyjęty przez badaczy.

            Cechą charakterystyczną Doliny Wodącej jest jej ukształtowanie, tzn. duża rozbieżność wzniesień, które dochodzą nawet do 100 m. Dno doliny leży na wysokości 390-400 m.n.p.m, natomiast wierzchołki rozpościerających się nad nią wzgórz są prawie 90 m wyżej.

            Zbocza doliny są przeważnie zalesione i płaskie, urozmaicają je pojedyncze wapienne wzniesienia. Jedynie po stronie wschodniej występują liczne ostańce skalne o ciekawych, fantazyjnych kształtach, jak Skały Zegarowe. Na terenie doliny można spotkać wiele jaskiń. Największa z nich to Jaskinia Zegar. Łączna długość korytarzy to ok. 95 m. wejście do jaskini leży ok. 12 m ponad dnem doliny, kształt otworu przypomina gotyckie ostrołuki. Jaskinia ta była zamieszkiwana przez człowieka prehistorycznego. Jej łatwa dostępność spowodowała, że w XIX wieku wywieziono z niej sporo osadów, wykorzystując je do użyźniania pobliskich pól. Razem z nimi usunięto ślady pozostawione przez ludzi pierwotnych. Najstarsze dotychczas dowody obecności człowieka pochodzą z paleolitu, sprzed 50-60 tysięcy lat. Wydobyto tu wyroby krzemienne oraz sporo dobrze zachowanych kości niedźwiedzia jaskiniowego, hieny, lwa jaskiniowego, renifera. Kolejne znaleziska tyczą się środkowego neolitu. Wydobyto resztki naczyń glinianych i wyrobów krzemiennych.

            Legenda głosi, iż w Jaskini Zegarowej dwa razy do roku słychać głos bicia zegara: w Wigilię Bożego Narodzenia oraz przed nocą świętojańską. Nie wiadomo, dlaczego zegar w taki sposób zaznacza swoją obecność i jakie siły nim kierują od setek lat. Mogą to być duchy dawnych mieszkańców położonej wyżej Jaskini Jasnej, w której odkryto narzędzia krzemienne z epoki paleolitu.

     Jeżeli chodzi o występującą faunę w Dolinie Wodącej można spotkać rzadkiego już dziś pazia królowej. Prawdopodobnie widywany jest tu również wąż eskulap. Przy odrobinie szczęścia można zaobserwować najmniejszego polskiego ptaka, 4-7- gramowego mysikrólika, wcześnie rano lub wieczorem jenota, w dzień na łąkach gronostaja.

             Przez Dolinę Wodącą przechodzą dwa szlaki Jury Krakowsko-Wieluńskiej:  Warowni Jurajskich oraz Orlich Gniazd.

Ciekawostki

            Przy południowym krańcu Doliny Wodącej, naprzeciwko Grodziska Chłopskiego, widnieje wzgórze z gromadą skał o nazwie Biśnik (405m n.p.m).  Tu znajdują się jaskinie. Największa  to Jaskinia Źródlana ( Psia), długość korytarzy ok. 74 m, bardziej osobliwa jest  Jaskinia Biśnik (Na Biśniku). Badania archeologiczne w jaskiniach tych  wykazały, iż ludzie zamieszkiwali te tereny już kilkaset tysięcy lat temu.

            Dolina Wodąca jest świetnym, najlepszym przykładem w Polsce dostosowania plenerowych szlaków turystycznych do potrzeb osób niepełnosprawnych, poruszających się na wózkach. Ścieżki po stronie Okupników i Domaniewic są szerokie, gładkie, wstępujące tu krawężniki są niskie nie stanowiąc żadnej przeszkody dla niepełnosprawnych turystów. W okolicach zamku w Smoleniu Szlak Orlich Gniazd prowadzi wąską, asfaltową drogą jezdną.