Strażnica w Łutowcu ( Lutowcu) została zbudowana prawdopodobnie w XIII-XIV wieku jako budowla obronna o charakterze wieży mieszkalno-obronnej. Dziś nikłe resztki muru z wapienia jurajskiego można zaobserwować na wysokiej 20-metrowej skale wapiennej  (390m n.p.m.) we wsi Lutowiec. Obok ostańca widnieje majdan gospodarczy oraz fortyfikacje ziemne, z których pozostały również słabe ślady. Opodal widoczne jest wyrobisko piasku formierskiego oraz wąwóz, którym doprowadzano urobek, a także naturalne wyżłobienie terenu, którym spływał nadmiar wód. Na środku dziedzińca powstał dom mieszkalny w latach 20-tych XX wieku. Jednak pozostały po nim tylko piwnice i jedna ściana.

            Niestety dokładne wzmianki na temat fortyfikacji nie są znane. W literaturze istnieją dwie hipotezy powstania wieży: pierwsza mówi o powiązaniach budowli z Kazimierzem Wielkim w celu zwiększenia obronności państwa, druga natomiast łączy powstanie strażnicy z Władysławem Opolczykiem w latach późniejszych tj. 70 – 80 lata XIV wieku.

Można domniemać, iż strażnicę tę opuszczono  pod koniec XV wieku lub na początku XVI. Istnieje również hipoteza, że wieża został zniszczona wybuchem.

Na terenie strażnicy w latach 60-tych XX wieku przeprowadzano badania powierzchniowe i inwentaryzacyjne, które pozwoliły zebrać materiał datowania budowli na XIV wiek.