Historia:

             Warownia Bąkowiec powstała najprawdopodobniej na przełomie XIV i XV wieku jako zamek rycerski. Zarówno Jan Długosz jak i Janko z Czarnkowa w ogóle nie wspominają o nim w swych kronikach, trudno zatem stwierdzić czy ufundował go Kazimierz Wielki , czy może ktoś całkowicie niezwiązany z życiem królewskim. Z 1390 roku pochodzi pierwsza wzmianka o tejże warowni .Wówczas zamek nazwano „ Bancowecz”, jego dziedzicem czy też właścicielem stał się rycerz Mikołaj Strzała. W latach 1418-1422 burgrabią zamku był Piotr, natomiast od 1413 do 1434 roku obiekt bukowiecki należał do Jana z Sieciechowic.

W 1435 roku zamek oraz przyległe dobra przechwycił kasztelan sądecki Krystyn z Koziegłów protoplasta z rodu Giebułtów i jego dzieci. Na początku XVI wieku kasztel przechodzi w ręce Włodków, później Brzeskich i Giebułtowskich. Nie ma wiarygodnych dowodów na to, iż wojska szwedzkie przyczyniły się do zniszczenia zamku. Bardziej prawdopodobne jest, że sami właściciele z jakiegoś tajemniczego powodu stracili zainteresowanie nim. Zamek ten nie był przystosowany do odpierania ataków najeźdźców, a odbudowa mogła być nieopłacalna.

Zamek ten został wzniesiony na planie wydłużonego, asymetrycznego i nieregularnego wieloboku, co zostało wymuszone przez ukształtowanie wierzchołka skały, o powierzchni około 500 m² Zamek górny zbudowany był z murów dopasowanych do skały wapiennej, a od wschodniej, delikatnie opadającej strony wzgórza, mieściło się  przypuszczalnie podzamcze z zabudowaniami gospodarczymi, o powierzchni 800 m². Dziś trudno ustalić czy znajdowały się tam określone zabudowania czy fortyfikacje, gdyż wszystkie ślady uległy zniszczeniu w I połowie XX wieku, kiedy to na pozostałościach podzamcza wybudowano dom mieszkalny. Od strony wschodniej zamek oddzielała fosa i nasyp ziemny, na którym widniała owalna baszta. U podnóża pionowo idącej skały istniała wykuta głęboka studnia. Na zamek można było się dostać tylko przy użyciu długich drabin i pomostów przymocowanych do skały.

W roku 1927 ruiny oraz wzgórze wykupił architekt Witold Czeczott i dobudował do nich dom z kamienia. Budulec prawdopodobnie przejął z zamkowych murów. Po II wojnie światowej teren ten kupiły Zabrzańskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego przeistaczając go w ośrodek wypoczynkowy.

Zamek dziś:

Do dziś zachowały się pozostałości pomieszczeń zamkowych, szczątki bramy a także kamienna brama przylegająca do skały.

Wokół zamku mieści się całoroczny ośrodek wypoczynkowy pod nazwą Ośrodka Rekreacyjnego „ Morsko” z basenami kąpielowymi, kawiarnią, tarasem na zamku. Zimą w pobliżu zamku funkcjonuje wyciąg narciarski. Piękna okolica sprzyja wędrówkom zarówno pieszym, rowerowym, jak i konnym. Ten czynny relaks ułatwiają szlaki turystyczne, które scalają jurajskie atrakcje turystyczne.